Czujki dualne - rodzaje

W zależności od budowy, można wyróżnić dwa podstawowe rodzaje czujek dualnych: czujki łączące detekcję w podczerwieni z detekcją mikrofalową lub z detekcją ultradźwiękową.

Dualne czujki mikrofalowe (MW – ang. Microwave Detectors) to urządzenia, które oprócz detekcji w podczerwieni stosują detekcję mikrofalową, konkretnie zaś fale elektromagnetyczne oraz zjawisko Dopplera. Czujka mikrofalowa jest zbudowana z nadajnika i odbiornika. Nadajnik emituje fale o ściśle określonej częstotliwości, które następnie, po odbiciu od różnych powierzchni, wracają do odbiornika. Jeżeli w pomieszczeniu nie ma żadnego poruszającego się obiektu, częstotliwość fal wychodzących z nadajnika i powracających do odbiornika jest identyczna. W momencie gdy w polu detekcji pojawi się ruch, częstotliwość odbitej fali rośnie (efekt Dopplera), tak więc fala odebrana przez odbiornik ma wyższą częstotliwość od tej wyemitowanej przez nadajnik. W ten sposób wykrywany jest ruch obiektu w torze mikrofalowym. Jednak alarm zostanie zainicjowany dopiero wtedy, gdy sygnał o wykryciu ruchu nadejdzie również z toru PIR.

Problemem (lub zaletą, zależy jak na to patrzeć) technologii mikrofalowej jest to, że fale elektromagnetyczne mogą przenikać przez drzwi lub cienkie ściany. Jest to plusem w sytuacji, gdy chcemy objąć detekcją większy obszar, ale minusem, jeżeli zależy nam na wykryciu ruchu w jednym, konkretnym pomieszczeniu.

Dualne czujki ultradźwiękowe (US – Ultrasonic Detectors) to urządzenia, które oprócz podczerwieni wykorzystują również fale ultradźwiękowe. Zasada ich działania jest bardzo podobna do tej, którą można zaobserwować w detektorach mikrofalowych. Tutaj również detekcja ruchu w jednym z torów opiera się na wykryciu zmian w częstotliwościach fal emitowanych i odbieranych. W momencie pojawienia się w strefie poruszającego obiektu, część energii emitowanej przez nadajnik będzie się od niego odbijać. Gdy obiekt będzie zbliżał się do detektora, częstotliwość odbieranego sygnału zacznie rosnąć, a gdy będzie się oddalał - maleć. tym samym fala będzie coraz krótsza. Jeżeli ruch obiektu odbywa się w kierunku przeciwnym (od detektora) częstotliwość odbieranego sygnału maleje i fala staje się dłuższa. Zarejestrowana różnica między falą nadaną i odebraną stanowi o kryterium alarmu. Główną różnicą pomiędzy czujkami mikrofalowymi, a ultradźwiękowymi jest taka, że w tym drugim przypadku fale mają zdecydowanie niższą częstotliwość (w zakresie od 20 do 30 kHz). Sprawia to, że czujki ultradźwiękowe nadają się do zastosowania w małych pomieszczeniach lepiej niż mikrofalowe. Detektory ultradźwiękowe są jednak bardzo wyczulone na ruch małych zwierząt, a nawet owadów, co może wywoływać fałszywe alarmy.

Czujki dualne - zastosowanie

Czujki dualne znakomicie sprawdzają się na zewnątrz budynków, np. na otwartych składowiskach czy elektrowniach, a także na terenach przemysłowych oraz wojskowych. Jest to również znakomite rozwiązanie do pomieszczeń zamkniętych, zwłaszcza wnętrz o wzmożonej cyrkulacji powietrza i z dodatkowymi źródłami ogrzewania, gdzie zastosowanie samej czujki PIR mogłoby wiązać się ze zjawiskiem powstawania fałszywych alarmów. Do takich miejsc należą salony z kominkami, garaże, kotłownie i serwerownie.