Kontroler dostępu - do czego służy?

W przypadku połączenia wszystkich urządzeń w sieć potrzebne są jeszcze urządzenia sterujące i zbierające dane. Zadania te mogą być realizowane za pomocą dedykowanych kontrolerów lub komputerów pracujących w sieci i odpowiedniego oprogramowania.

Kontroler dostępu (sterownik) to programowalna jednostka centralna, urządzenie działające samodzielnie, przeważnie wyposażone w klawiaturę i wyświetlacz. Kontroler umieszczony jest w oddzielnym pomieszczeniu ze względów bezpieczeństwa dostępnym tylko dla administratora systemu. Za pomocą sterownika systemowego można bardzo łatwo i szybko zmienić lub odebrać danej osobie uprawnienia dostępu do określonych stref, czy kontrolowanych pomieszczeń.

Zasada pracy systemu kontroli dostępu polega na konieczności wprowadzenia znaków identyfikujących do czytnika. Niezależnie od tego, czy osoba pragnąca wejść do chronionego obszaru wprowadzi kod za pomocą klawiatury szyfratora, czy kod zostanie wczytany z karty magnetycznej lub zbliżeniowej, czy też będzie nadany drogą radiową czytnik musi otrzymać odpowiedni kod. Następnie czytnik przesyła otrzymany kod do sterownika (kontrolera dostępu). Czytniki dołączone do sterownika są rozróżniane za pomocą identyfikatorów, zatem system wie, gdzie zgłosił się użytkownik. W procesie konfiguracji systemu każdemu czytnikowi można zadeklarować indywidualną nazwę oraz typ (wejście, wyjście, wyjście służbowe). Po otrzymaniu kodu sterownik podejmuje odpowiadającą temu kodowi decyzję o otwarciu przegrody.

Ogólnie rzecz biorąc, sterownik kontroli dostępu może funkcjonować w trybie autonomicznym lub sieciowym. 

Podczas pracy w trybie autonomicznym kontroler samodzielnie steruje dostępem bez konieczności komunikowania się z urządzeniami nadrzędnymi (struktura najczęściej wykorzystywana w małej i średniej wielkości systemach kontroli dostępu). Niektóre urządzenia autonomiczne, po podłączeniu dodatkowego czytnika, oferują możliwość dwustronnego nadzorowania przejścia. Większość sterowników dostępu współpracuje z przyciskiem wyjścia, posiada wyjście sterujące ryglem elektromagnetycznym, wyjście do współpracy z systemem alarmowym oraz wyjście alarmowe. Należy jednak zaznaczyć, że w trybie autonomicznym nie jest możliwa rejestracja zdarzeń ani podział użytkowników na grupy i definiowanie zmiennych w czasie praw dostępu (harmonogramów czasowych). Funkcje te mogą być realizowane dopiero w trybie sieciowym, w którym system kontroli dostępu znajduje się pod kontrolą komputera wyposażonego w odpowiednie oprogramowanie zarządzające.

Kontroler dostępu - dodatkowe funkcje

Oprócz funkcji kontroli przejść odpowiedni program może rejestrować całość ruchu w chronionym obszarze (również nieuprawnione próby wejść). Informacje o zaistniałych zdarzeniach są w takim przypadku archiwizowane, aby mogły być w każdej chwili przekazane osobie zarządzającej systemem w postaci odpowiedniego raportu. Może to być realizowane w postaci wydruku, bądź też wyświetlane na ekranie komputera. Takie informacje mogą być również wykorzystywane do rejestracji czasu pracy RCP. Dzięki temu rozliczanie czasu pracy nie wymaga instalowania dodatkowych urządzeń w sieciowym systemie kontroli dostępu. Przygotowanie systemu do rejestracji czasu pracy polega na wyznaczeniu sterowników, które będą rejestrowały wejścia i wyjścia pracowników. Mogą to być oczywiście te same urządzenia, które sterują wejściem lub wyjściem z pomieszczeń lub z terenu zakładu pracy. W przypadku niektórych czytników można zmieniać dynamicznie - za pomocą klawiatury lub zewnętrznego przycisku - typ rejestrowanego przejścia (wejście/wyjście). Jest to niezbędne, gdy jeden czytnik ma za zadanie rejestrować wiele typów przejść.